بعد از مدتها کوتاهی، ـ شما بخوانید تنبلی! ـ بالاخره فتوبلاگ نوده را به روز کردم و چند عکس را که در سفر خرداد ماه به روستا گرفته بودم، در سایت قرار دادم. امیدوارم که مقبول افتد و جبران مافات کند.
در این سفر که به نوعی قضای سفر سبز بود، یکی از آرزوهای دیرینه‌ام جامه عمل پوشید. یکی از سؤالاتی که از دوران بچگی ذهن من را به خود مشغول کرده بود، این بود که نوده از «گونئی‌داغ» (به معنی: کوه جنوبی) چگونه دیده می‌شود؟ و نهایتاً بعد از 46 سال توانستم از گونئی‌داغ، نوده را ببینم و از این چشم‌انداز زیبا عکاسی کنم. سفری 5 نفره که خیلی خوش گذشت! به اندازه‌ای که بعد از گذشت 4 ماه، با ناخن‌های پایم سر جنگ دارم!
حدود ساعت 6 صبح 15 خرداد، به اتفاق یونس، رمضان، فرهنگ و میثم از مسیر همیشگی «ویارا» راه «باش‌یاتاق» را در پیش گرفتیم. من در پس دیگران بودم و با نگاهی به طبیعت زیبای اطراف به دنبال سوژه‌های عکاسی بودم. البته عقب ماندنم چند دلیل دیگر هم داشت. از جمله، یک سال پشت میزنشینی، عدم تحرک و س ی گ ا ر!
